Op het vlak van gezondheidszorg zorgden we in 1986 ook voor een primeur: in Bwamanda werd de eerste Congolese mutualiteit opgericht. Geen ziekenfonds zoals wij deze kennen, maar een verzekering voor ziekenhuiskosten. Al snel sloten 120.000 plattelandsbewoners zich aan en werd deze structuur een voorbeeld voor andere ziekenfondsen op het Afrikaanse continent. Niet alleen de toegankelijkheid tot kwalitatieve gezondheidszorg werd enorm verbeterd, de solidariteit onder de bevolking werd ook zwaar bevorderd.

Op medisch vlak is dit natuurlijk niet de enige pluim die we op onze hoed kunnen steken. Zo hebben we, samen met het Instituut voor Tropische Geneeskunde van Antwerpen, 10 jaar gestreden tegen de dodelijke slaapziekte. Wijlen Mich De Wilde en zijn mobiele teams maakten het mogelijk om in de ruime regio zo’n 1 miljoen mensen te screenen en zo deze vreselijke ziekte te bestrijden.

Wist je trouwens dat CONGODORPEN mee aan de wieg stond van EuropeAid, het voedselhulp-programma van de Europese Gemeenschap in de jaren negentig? In plaats vanuit het buitenland goederen naar Kinshasa te sturen, mochten we, na intens lobbywerk, de Congolese hoofdstad bevoorraden met voedsel (vooral maïs) om de enorme hongersnood tegen te gaan. We hadden de kennis en de middelen om dit te doen, en zorgden zo voor een ideale afzetmarkt voor onze boeren, die uiteraard een faire prijs kregen. Niet alleen werd het voedsel gesubsidieerd door de Europese Gemeenschap, ook het wegennet kreeg de nodige upgrade.

Veel van al dit moois ging echter verloren tijdens de Congolese burgeroorlogen (1995-2003). Niet alleen verloren we veel mensen, maar ook kennis en vaardigheden die niet over werden gedragen. Auto’s en ander materiaal werden gestolen. Ook het wegennet geraakte zwaar beschadigd. Maar ons gedachtegoed en wilskracht overleefden en we begonnen aan een wederopbouw.

Erkenning krijgen voor je werk, is uiteraard het mooiste wat er bestaat. Uiteraard staan wij op de eerste rij om dit te ervaren op het Congolese platteland, maar in 2003 stond onze organisatie en in het bijzonder stichter pater Léonard Van Baelen in de spotlights van de wereldpers. Het gerenommeerde Time Magazine riep Van Baelen uit tot één van de ‘European Heroes’ en mocht deze titel delen met oa. U2-zanger Bono, Harry Potter schrijfster JK Rowling, The Who oprichter Roger Daltrey, chef-kok Jamie Oliver en voetballers David Beckham en Zinedine Zidane. Mooi lijstje, niet?

In eigen land bleef dit natuurlijk niet onopgemerkt: in datzelfde jaar werd hij door Knack verkozen tot tweede belangrijkste ‘Mens van het jaar’, waar hij uitgeserveerd werd door tennisster Justine Henin. 

Uiteraard had dit gebeuren een positieve invloed op de werking van onze organisatie.

Het pad was niet altijd even makkelijk, maar waar een wil is, is een weg. Door de jaren heen hebben we zo al van veel mensen afscheid moeten nemen, die elk een onuitwisbare stempel hebben achtergelaten op onze organisatie.